والدین یادگیری را بالا میبرند و می توانند به موفقیت کودک در مدرسه کمک کنند.

زبان اول کودک خود را تمرین کنید

اگرچه یادگیری زبان انگلیسی مهم است به همان اندازه مهم است که کودک شما به صحبت کردن زبان اول خود ادامه دهد. این به او کمک خواهد کرد که انگلیسی را سریعتر یاد بگیرد. مهارتهای خوب در صحبت زبان در خانه اعتماد به نفس را خواهد ساخت. اینجا تعدادی کار هست که شما میتوانید با کودک به زبانی که در خانه صحبت میکنید انجام بدهید:

با یکدیگر صحبت کنید و تجارب خانواده را به اشتراک بگذارید
نامه هایی به اعضای خانواده بنویسید
تکالیف مدرسه را باهم مرور کنید
موضوعات متفاوت را بخوانید
در مورد کتابها، فیلم ها، برنامه های تلویزیونی و اتفاقات بحث و گفتگو کنید
در یک کتابخانه عمومی ثبت نام کنید
اغلب به کتابخانه عمومی سر بزنید و کتابهایی را به زبان اول کودکتان یا انگلیسی امانت بگیرید
علایق و سرگرمی های کودکتان را تشویق کنید
برای آموزش کودک خود بیشتر بخوانید:

آموزش کودک و نوجوان

اگر کودک شما در دوره ابتدائی است، اینجا روشهایی وجود دارد که شما می توانید به آنها برای موفقیت در مدرسه کمک کنید.

اشعار کودکانه و ترانه هایی را بهمراه حرکات دست در زبان انگلیسی و زبان اول خود بگویید.
با کودکتان برای او هر روز در زبان انگلیسی و یا زبان اول خود بخوانید ( حداقل ده دقیقه در روز)
به کودکتان نشان دهید شما چگونه نوشتن را استفاده می‌کنید.
فرصتهایی را برای نمایش نام کودکتان پیدا کنید
به جای صدای حروف از نام حروف استفاده کنید
حروف مغناطیسی را برای خانواده جهت نوشتن و خواندن پیامها تامین کنید
یک محیط کار تعریف شده واضح را فراهم کنید و مصالح ضروری را تامین کنید جهت تمرین زودهنگام خواندن و نوشتن.
اتفاقات و افراد داخل کتاب را با ایده ها و تجارب خود مقایسه کنید.
از یک تخته پیام رسانی برای ارتباط با اعضای مختلف خانواده استفاده کنید و حرف ها و پیام های خود را روی ان به صورت روزانه بنویسید.
به اعضای خانواده نامه، کارت تبریک و پیام بنویسید و انها را تشویق به جواب دادن کنید.
جدول متقاطع کلمات ساده و پازل جستجوی کلمه را امتحان کنید.
بیشتر بخوانید:

رشد زبان کودک: ۱۰ تا ۱۲ ماهگی

اینجا روشهایی وجود دارد که شما می‌توانید به رشد سواد نوجوان خود و مهارتهای حساب هنگامی‌که به دبیرستان انتقال میابند کمک کنید.

مقالات روزنامه را بخوانید، تلویزیون نگاه کنید و پوشش خبری رادیو را گوش کنید و درباره مجلات و ژورنالها بحث و گفتگو کنید.
لیست های خرید را با یکدیگر آماده کنید و قیمت ها، اندازه ها و برند ها را مقایسه کنید. این روش خوبی برای استفاده از آگهی های آخر هفته برای پیدا کردن بهترین تخفیف میباشد.
به آگهی ها باهم نگاه کنید و برآورد کنید که شما چه مقدار پول میتوانید پس انداز کنید اگر برندهای مختلف را بخرید.برای مثال، قیمت های لباس را در فروشگاه های مختلف یا تجهیزات ورزشی را در فروشگاه های وسایل ورزسی مقایسه کنید. همچنین این یک روش خوب برای آموزش نوجوانتان درباره پیدا کردن قیمت های خوب میباشد.
کوپن ها را جمع کنید و ببینید شما چقدر میتوانید پس انداز کنید

بازیهای منطقی ریاضی بازی کنید یا با یک ماشین حساب یا کامپیوتر کار کنید.
نمودار اطلاعات متفاوتی را رسم کنید، شاید برای مصرف گاز خانواده، صرف وقت تماشای تلویزیون، صرف زمان در اینترنت یا برای گوش دادن به سی دی و دیگر موسیقی ها، و با نوجوان خود درباره نمودار بحث و گفتگو کنید.
با نوجوان خود درباره محیط زیست گفتگو کنید. از او بخواهید به استفاده برق نظارت کند و به باغبانی و برنامه های بازیافتی کمک کند.
بازیهای زبانی و املایی بازی کنید. مانند خط خطی کردن، لولو بازی (Boggle) یا بازی اسم و شهرت و املای صحیح و معانی درست کلمات را جستجو کنید.
نوجوان خود را برای خواندن بصورت مستقل تشویق کنید. او می‌تواند مجلات، روزنامه ها، کتابهای کمیک یا هرچیزی را به انتخاب خودش بخواند.
یک حس مسئولیت را با کودک خود بواسطه اختصاص کارهای منظم رشد دهید. برای مثال، آماده کردن میز، خالی کردن ماشین ظرف شویی، تمیز کردن اتاق، لباس شویی، گرد گیری و مقدمات پخت و پز.
با نوجوان تان یک برنامه برای کارهای روزانه خانه، تکالیف و بازبینی ایجاد کنید. جای خوبی برای خواندن پیدا کنید:

بدون حواس پرتی ( تلویزیون، تلفن، استودیو، بازیهای ویدئویی). یک علامت «مزاحم نشوید» قرار دهید اگر ضروری است.
یک صندلی مناسب و میز با یک سطح صاف که عاری از درهم ریختگی است.
نورپردازی خوب

منبع:کانون مشاوران ایران-کمک به یادگیری زبان کودک (۳ تا ۷ ساله)

تنبیه صحیح کودک:کودک باید انقدر از پدرومادر خوبی ومحبت دیده باشد.

که اخم کردن آنها برایش سخت باشد و همین اخم او راتنبیه کند.

والدینی که دائم کودک را دعوا میکنند اخمشان هم تاثیری ندارد.

شماره های تماس 01

منبع: کودک و نوجوان

نوشته های مرتبط:
کودک خشونت را از والدین الگو میگیرد
هیچ وقت کودک را به اجبار برای قبول مسئولیت نکنید
در حضور کودکان دعوا نکنید
کودک خود را هیچ وقت شتاب زده از خواب بیدار نکنید
مشاور کودک : بي توجهي فعال
آسیب اجتماعی با نام کودک آزاری

منبع:مرکز مشاوره-تنبیه صحیح کودک

کارهای کودک را تایید کنیم یا با او قاطع باشیم؟

«دست نزن عزیزم» کافیه دیگه! مگه به تو نمی‌گم این کارو نکن! در ذهن تصور کنید که یکی از آن روزهای وحشتناک است که هرگونه ترفندهای از طرف شما بی‌اثر مانده است و هر شیطنت و آتشی که کودکتان دلش می‌خواسته، سوزانده است.
یک روز وحشتناکی را تصور کنید که ترفندهایی که به طور معمول موثر از آب در می‌آمد، بی‌اثر مانده و کودک دلبندتان به اصطلاح هر آتشی دلش می‌خواسته، سوزانده است و هر چقدر شما به او گفته‌اید «بسه دیگه! مگه نمی‌گم نکن!» گوش‌هایش به صحبت‌های شما بدهکار نیست و توجهی نمی‌کند. بالاخره از کوره در می‌روید و مقداری صدایتان را بلندتر می‌کنید و کمی تندتر با او صحبت می‌کنید؛ ولی کجاست گوش شنوا؟ جالب است بدانید از نگاه کودکتان، او توانسته به وسیله شیطنت‌های خودش، توجه شما را به سمت خودش جلب کرده و مطمئنا برایش مهم نیست که این جلب توجه از سمت شما مثبت باشد یا منفی.تایید کودک
ممکن است برخی مواقع به خودتان ببالید که چقدر خوب است که خونسردی خودم را حفظ کردم و شاید گاهی داد و فریاد هم به ذهنتان نرسد و مواردی اینچنینی را از خودتان بروز ندهید و فقط بگویید «دست نزن عزیزم»، ولی دوباره هیچ گوش شنوایی از طرف کودکتان نیست که به این حرف‌ها توجه کند. پس در نهایت چه باید کرد؟

وقتی کودک خطایی را مرتکب شد، با چه روشی با او حرف بزنیم؟
خوب است بدانید برای این‌که کودک را به سمت رفتار درست و مناسب سوق دهیم، باید اول برخورد درست و صحیح را با کودک یاد گرفت و از راه‌های خودش وارد شد. چون ندانستن و تجربه نداشتن در این زمینه، ممکن است کار دست شما بدهد و رویه و روش رفتاری اشتباه شما باعث شود که کودکتان پرخاش کند و گاهی اوقات با حرکات عجیب و پرخاشگرانه، شما را ناراحت کند.
موقعی که می‌خواهید با کودکتان حرف بزنید، باید به چگونگی و نوع صحبتتان فکر کنید، چون کودکتان غالبا به حرکات بدن، وضعیت، اضطراب، لحن و بلندی صدایتان، نگرانی و خیلی مسائل اینچنینی دقت دارند که ممکن است شما از آنها غافل بوده و زیاد به این مسائل دقت نکنید.
موقع صحبت کردن با فرزندتان سعی کنید نقش بازی کنید، یعنی همه اکثر چیزها را بزرگ جلوه دهید و در موردشان اغراق کنید. حدالامکان سعی کنید با اعتماد به نفس با او حرف بزنید. بعضی مواقع که خواسته‌های شما با کودکتان با هم فرق دارد، خودتان را شخص سوم خطاب کنید تا بتوانید از یک جنگ تمام‌عیار جلوگیری کنید. به طور مثال بگویید «مامان می‌خواد دستاتو بشوره».
این موضوع را بدانید و جدی بگیرید که صحبت کردن با لحنی قاطع به طرز عجیب و معجزه‌آسایی اثر دارد و موثر واقع می‌شود. در بسیاری از مواقع صدای آرام، قاطع و حرکات مطمئنتان برای انتقال پیدا کردن پیام به فرزند شما کافی است، چون در این صورت به آنها این پیام را می‌دهد که در این زمینه‌ها خط قرمزهایی وجو دارند که او نمی‌تواند پایش را از آن‌ها جلوتر بگذارد. حتما در تمام مواقعی که با کودکتان در حالت صحبت هستید و یا با او بازی می‌کنید و حتی به او غذا می‌دهید، تمام خونسردی خودتان را حفظ کنید و هرگز از کوره در نروید، چون این کار باعث می‌شود که به مرور زمان بر روی رفتار و عملکرد کودک تاثیر منفی بگذارید و او را نیز ترغیب به این کار کنید.

منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-کارهای کودک را تایید کنیم یا با او قاطع باشیم؟

برای همه پیش می‌آیید که بخواهند محیط و اطرافیان خود را به گونه‌ای کنترل کند و هر کسی به روش خود این کار را انجام می‌دهد و تعجبی ندارد که کودک شما هم از همان ماههای ابتدایی زندگی خود بخواهد دیگر را کنترل کند و همه را متوجه خود کند، یکی از این راه‌ها که خیلی هم ساده می‌باشد مو کشیدن بزرگسالان به وسیله کودک. برای این عمل او دلیل خاصی وجود ندارد ولی کودک فهمیده برای جلب توجه بزرگسالان آنها را به گونه‌ای تحریک کند و مو کشیدن تنها راه می‌باشد.

محققین بر این عقیده هستند که مو کشیدن کودک همانند کلید روشن و خاموش کردن یک دستگاه برقی می‌باشد که می‌توانیم آن را کنترل کنیم، کودک متوجه است زمانی مو کسی را می‌کشد او را از انجام کاری بازمی‌دارد مثلا زمانی که اسباب‌بازیش را اگر کودکی دیگر می‌خواهد بردارد با کشیدن مو به او هشدار می‌دهد که این کار را نکند. محققین در علم مهارت شناختی کودک معتقدند که شرایط پیش‌ آمده را کنترل می‌کند. مثلا می‌توانید تصور کنید کودک همبازی او آخرین لوگو بازی را بر می‌دارد و او با کشیدن مو همبازی خود صدای او را در می‌آورد و بزرگتر‌ها را متوجه این عمل می‌کند و در این زمان بزرگترها وارد عمل شده و با یک لوگو دیگر این مسئله را خاتمه می‌دهند و همبازی او متوجه می‌شود تا دفعه دیگر هنگام برداشتن کمی فکر کند. شاید هم دیده باشید که کودک موهای خودش را می‌کشد، مطمئن او از یک مسئله عصبی است و اذیت می‌شود و اگر تلاش کردید و مشکلات پیش آمده را رفع کردید و باز هم این مسئله به دفعات زیاد و بی‌مورد تکرار شد می‌توانید به یک پزشک مراجعه کنید.

با عادت مو کشیدن چه باید کرد

باید به کودک آموزش داد که با این روش به چیزی که می‌خواهد نمی‌رسد و باید این رفتار بد خود را ترک کند.

هیچ وقت نباید تصور کنیم که با حواس‌پرت کردند او می‌تواند این عادت را ترک کند باید به او آموزش دهیم مثلا زمانی جهت دریافت اسباب‌بازی از همبازی خود مو می‌کشد بایستی اسباب‌بازی را از او گرفته و به دوستش بازگردانیم و بگوییم «این کار زشت است و نباید مو بکشی» همین سخن کوتاه کافی است. چون کودکان در لحظه زندگی می‌کند بلافاصله بعد از هر رفتار زشت به او سریع تذکر دهیم و با ندادن اسباب‌بازی او را متوجه کنیم که با مو کشیدن چیزی درست نمی‌شود.

منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-چرا کودکتان مو می‌کشد

والدین همیشه برای فرزندان خود دغدغه دارند و می‌توان دوست‌یابی را هم یکی از این دغدغه‌ها به حساب آورد، والدین نگران دوستانی هستند که فرزند خود انتخاب می‌کند، و اگر حس کنند که این دوستی به نفع فرزند آنها نمی‌باشد به هر طریقی که شده این رابطه را می‌خواهند حذف کنند و مانع آن شوند، البته این نگرانی منطقی می‌باشد. دوستان می‌تواند بیشتر تاثیر را بر روی رفتار و سرنوشت افراد داشته باشد. والدین باید متوجه این مسئله باشند که سلامت روانی کودکان تاثیر بر روی دوستی مناسب او دارد.

تحقیقات نشان داده است که داشتن دوست در گروه سنی فرزندشان باعث ارتقای سلامت روحی و روانی او می‌شود و او توانایی این را پیدا می‌کند تا از موقعیت‌های دشوار زندگی راحت‌‌تر عبور کند. زمانی وجود پیش می‌آیید که آدمی نیاز به یک حمایت کننده‌ای غیر از خانواده نیاز دارد و یک دوست خوب می‌تواند این نیاز را برطرف نماید. بنابر این والدین نباید حساس نسبت به دوست‌یابی دوستان خود باشند و با این رفتار مانع دوستابی آنها شوند، و البته والدین باید مراقب باشند که فرزندان آنها دوست‌های مناسب انتخاب کنند و فرزند آنها به واسطه همین دوستان دچار برخی مشکلات نشوند.

برخی کودکان در امر دوست‌یابی دچار مشکل می‌شوند و یا نمی‌توانند با دیگر همسالان خود ارتباط برخورد کنند و از پیدا کردن دوست مناسب عاجزند و در این راه دچار ناامیدی می‌شوند، و شنیدن این جمله از زبان فرزند که «کسی منو دوست ندارد و با من کسی دوست نمیشه» برای والدین ناراحت‌کننده است ولی باید آنها فراموش نکنند که در این امر مهم نبایست مستقیم وارد عمل شوند و خود دوست برای او انتخاب کنند بلکه باید به او آموزش دهند که برای خودش یک دوست مناسب پیدا کند و کودک خود را از افسردگی و آزرده‌خاطری که دارد بیرون بیاورند. زیرا یک چنین حس که در طولانی مدت ادامه پیدا کند باعث افسردگی و رنج‌خاطر کودک می‌شود.

همانطور که می‌دانیم یک کودک که به دنیا می‌آیید ذهنیت بکر و سفیدی دارد و این اطرافیان هستند در او تاثیر می‌گذارند و ذهنیت او را بذرپاشی می‌کنند، بنابراین والدین باید متوجه باشند که این ذهنیت سفید او را با هر نوع رفتاری مسموم نکنند و او را آزرده‌ خاطر نکنند و او را در جهت مثبت هدایت نمایند.

کودکان دارای روحیات متفاوت هستند و انعطاف‌پذیری آنها کاملا متفاوت می‌باشد، برخی از کودکان در برقرار ارتباط با دیگران خیلی راحت و زود انس می‌گیرند و برخی از آنها هیچ علاقه به ارتباط داشتن با اطرافیان خود ندارد و دائما به مادر خود متصل هستند.

منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-چگونه دوست‌یابی را به فرزندان آموزش دهیم؟

یکی از دغدغه‌های والدین تربیت درست و صحیح کودکان خود می‌باشد، ولی برخی مواقع پیش می‌آید که هر چه والدین سعی می‌کنند باز هم کودک خود را دارای مشکل می‌یابند، شاید دزدی یک از بحرانی‌ترین ناهنجاری اخلاقی در کودک است و سالیان دراز افکار تمامی اقشار را به خود مشغول کرده است و همواره محققین در پی علت‌یابی آن می‌باشند. در این مطلب به چرایی و چگونگی آن می‌پردازیم.

گاهی والدین تغییرات رفتاری در کودکان خود می‌یابند که با ساختار اخلاقی خانواده کاملا مغایرت دارد، آنها می‌بینند کودک بدون آنکه واقف به عمل خود باشند خیلی راحت دست‌درازی به وسایل کودکان همبازی خود می‌کنند و بعد از بازی آن اسباب‌بازی را به خانه می‌آورند و یا زمانی که برای خرید همراه والدین خود به سوپرمارکت می‌روند به دور از چشم والدین خوراکی‌ها را برمی‌دارند و در جای پنهان می‌کنند و این رفتار هم تا سن 8 سالگی به اوج خود می‌رسد و باعث نگرانی پدر و مادر می‌شود. والدین در تمام دورانی که می‌خواهند صاحب فرزند شوند تلاش دارند که رفتاری صادق و درست داشته باشند تا انعکاس درستی روی کودک آنها داشته باشد، علیرغم همه این تلاش‌ها کودک آنها از همان دوران کودکی دزد شده است و باعث نگرانی و دلهره والدین و در برخی مواقع باعث شرمندگی والدین می‌شود، در این هنگام والدین باید توجه داشته باشند که کودک آنها آیا قوه تشخیص این مسئله را دارد و اگر ندارد باید تلاش کنند که با مراقبت و هشدارهایی که به او می‌دهند و همچنین با آموزش‌های اجتماعی به او یاد بدهند که این کار درستی نیست و دارای عواقب منفی می‌باشد، ولی هنگامی که کودک به حدی رسیده باشد که بتواند تشخیص دهد که عمل زشت و نادرستی را انجام می‌دهد ولی باز هم دوست دارد که این کار را انجام دهد و آگاهانه تن به سرقت می‌دهد باید در این زمان واقعا شیوه‌ای را در پیش گرفت و به فکر اصلاح کردن فرزند خود باشید و برای او نگران باشید.

منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-دزدی کودکان را مهار کنید

امروزه بسیاری از والدین از دروغ گفتن کودکانشان شکایت می‌کنند، اشتباهات تربیتی و زمینه‌های خانوادگی و اجتماعی سبب پدید آمدن این صفت زشت در کودک می‌شود، وگرنه گاهی فرزند، والدین را در دروغگویی الگو قرار می‌دهد. همانگونه که دروغ گفتن به فرزندان زشت و ناپسند است، دروغ گفتن در حضور فرزندان نیز زشت و ناپسند خواهد بود. وا لدین باید بدانند پیمان‌شکنی و عمل نکردن به وعده خود در مقابل کودکان آثار ناگواری در روح آنان بر جای می‌گذارد و اگر کودک موارد فراوانی از عهدشکنی، بدقولی و دروغگویی را مشاهده کند، او نیز به سوی انجام این اعمال و رفتار پیش می‌رود. به این صورت که اگر پدر و مادر در روابط با یکدیگر و یا دیگران، سخنان خلاف واقع بگویند، کودک در ابتدا به عنوان تقلید و سپس به صورت عادت دروغ خواهد گفت.

متاسفانه گاهی پدر یا مادر در غیاب دیگری به فرزندش می‌گوید که مثلا پدرت دروغ می‌گوید، این کار سبب سلب اعتماد فرزند به گوینده یعنی مادر و پدر می‌شود. گاهی برخی از پدران و مادران بدون توجه به صفات کودکی به محض این‌که اشتباهی از کودک سر زد، او را به شدت مورد تنبیه و سرزنش قرار می‌دهند. این عمل سبب می‌شود که کودک راه‌های مختلفی را برای فرار از این مجازات‌ها در پیش گیرد. دروغ هم یکی از راه‌هایی است که کودک انتخاب می‌کنند، زیرا در این صورت تصور می‌کند تنها راه نجات دروغ گفتن است.

گاهی نیز کودکان سعی می‌کنند در میان جمع خودنمایی کنند و خود را در میان جمع، مورد توجه قرار می‌دهند. این عمل در بعضی موارد مورد تشویق عملی یا زبانی دیگران قرار می‌گیرد و سبب می‌شود که آنان این شیوه را ادامه دهند و به سوی دروغ‌گویی به صورت شوخی و جدی کشیده شوند. همان‌طور که می‌دانید، یکی از ویژگی‌های دوران کودکی کنجکاوی است و به همین خاطر کودک سوالات زیادی را از والدین می‌پرسد، گاهی پدران و مادران یا نمی‌توانند یا نمی‌دانند چگونه باید جواب پرسش‌های کودک خود را بدهند. از این رو به تصور این‌که کودک متوجه دروغ و راست نمی‌شود، به او دروغ می‌گویند. اما پس از چندی کودک رشد کرده و می‌فهمد که به او دروغ گفته شده که در این صورت از تاثیرات زشت آن در امان نخواهد بود.

منبع:  مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-کودکان را از دروغ‌گفتن نجات دهید

کار و کوشش اساس زندگی است. انسان با کار کردن است که خوراک و پوشاک و مسکن تهیه می‌کند. تمام صنایع و اختراعات شگفت‌انگیز در اثر کار و فعالیت انسان‌ها به وجود آمده است و ترقی و پیشرفت هر کشوری نیز به مقدار کار و کوشش آن کشور بستگی دارد. دنیا جای کار و کوشش است، نه جای تنبلی و تن‌پروری. خدا در قرآن می‌فرماید: «انسان جز به مقدار سعی و کوشش خود بهره‌ای ندارد.»

در تربیت فرزندان توجه به مسائل اقتصاد خانواده و عدم اسراف و تبذیر، اهمیت دارد. فرزندان باید بدانند که پول دسترنج پدر است که او در اثر کار مفید اجتماعی به دست می‌آورد. رعایت میانه‌روی، پرهیز از خواسته‌های غیرضروری و اجتناب از حرص و ولع مادی، پایه‌های تربیت صحیح است. فرزندان باید دریابند که انسان در مبارزه شدید خود برای بهبود زندگی، بیشتر احساس غرور می‌کند و بردباری و تلاش می‌تواند وضع مادی را بهبود بخشد. باید به کودکان یاد داد که بدون اجازه به اموال دیگران دست نزنند و نیز والدین باید صداقت اقتصادی داشته باشند و مسائل را از کودکان خود پنهان نکنند. اطفال باید نخست برای خود و سپس برای بقیه افراد خانواده و اجتماع احساس دلسوزی کنند و نباید در نگهداری لوازم و اشیاء زندگی بی‌توجهی نمایند.

ملاحظه‌کاری جنبه خاص دلسوزی است. دلسوزی بیشتر در افکار و مقصود انسان تجلی می‌کند، اما ملاحظه‌کاری در عمل ظاهر می‌شود. ملاحظه‌کاری در لباس و کفش را باید به کودکان آموخت تا نوبت به اشیای منزل و اموال عمومی و اجتماعی برسد. کودکان باید چنان تربیت شوند که بای خراب‌کردن وسیله‌ای، بدون سرزنش، احساس شرم کنند. در تربیت اقتصادی باید از وجود اطفال در خریدن چیزهایی از مغازه استفاده شود. آنها می‌توانند با پولی که در اختیارشان قرار می‌گیرد، خرید کنند. در بیشتر خانواده‌های امروزی، پول توجیبی فرزندان مانند خوراک و لباس و… امری اصلی و اساسی منظور می‌شود. پول را نباید در قبال انجام کاری از کارهای خانه به کودک داد، بلکه این امر، نوعی آموزش او در استفاده از پول است و اگر والدین می‌خواهند نتیجه خوبی از این آموزش بگیرند، بهتر است بیش از حد در مصرف پول توجیبی، کنترل و نظارت نداشته باشند. در حالی که طفل بزرگ می‌شود، پول توجیبی نیز باید بیشتر شود، به نحوی که مخارج و مسئولیت‌های اضافی را در بر گیرد؛ مخارجی مثل تفریحات سالم و سرگرمی‌های مناسب.

منبع:  مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-تربیت اقتصادی کودکان هم مهم است